Ostrzegam wszystkich właścicieli czechosłowackich wilczurów....

[Gaga]

Originally Posted by Gia

I drażliwa zapomniałam dodać...
Może źle zrozumiałam po prostu, Jaskier wybacz całą tę nagonkę

To dla ukojenia zszarpanych nerwów: generalizowanie jest w tym przypadku OK, bo lepiej się zdziwić i trafić na "aniołka" niż frustrować i siebie i psa i unieszczęśliwiać obie strony, bo "to nie tak miało być"
Miodem na serca tych, co żyją w nadziei, że wszystko się jeszcze ułoży jest czytanie o przypadkach, że się da, że wilczak potrafi i chce...nie raz spotkałam "wątpiacych" i uważam, że trzeba im dawać jak najwięcej otuchy, jednocześnie zagrzewając do walki o upragniony rezultat. Ale na pierwszym miejscu zawsze stawiam ostrzeżenia, czym rasa dysponuje...zanim zostanie podjęta decyzja.

[Gia]

Hihihi ale tu mogę mówić o swoim przykładzie... biorąc wilczaka spodziewaliśmy się najgorszego... istnego chaosu, demolki, końca świata... a pomijając kwestie wychowawcze, to wcale tak źle nie było
Co nie znaczy, że każdy będzie miał tak łatwo jak my

[jaskier]

Originally Posted by Gia

Hihihi ale tu mogę mówić o swoim przykładzie... biorąc wilczaka spodziewaliśmy się najgorszego... istnego chaosu, demolki, końca świata... a pomijając kwestie wychowawcze, to wcale tak źle nie było
Co nie znaczy, że każdy będzie miał tak łatwo jak my

Wiesz Gia, to chyba nie tylko chodzi o to, że niektóre psy są ekstra łatwe, a niektóre super trudne. Tu chodzi również o ilość miejsca, jaką w swoim życiu właściciel chce przeznaczyć psu. A wilczaki potrzebują tego miejsca duuużo. Niektórzy właściciele mają go na starcie dużo - okres dorastania przechodzą gładko. Inni zarezerwowali go za mało. Cóż - wilczak ostatecznie, swoją psią osobą, weźmie tyle, ile potrzebuje. Co może być dla nieodpowiednio przygotowanego właściciela bolesne

[dorotka_z]

Originally Posted by jaskier

Wiesz Gia, to chyba nie tylko chodzi o to, że niektóre psy są ekstra łatwe, a niektóre super trudne. Tu chodzi również o ilość miejsca, jaką w swoim życiu właściciel chce przeznaczyć psu. A wilczaki potrzebują tego miejsca duuużo. Niektórzy właściciele mają go na starcie dużo - okres dorastania przechodzą gładko. Inni zarezerwowali go za mało. Cóż - wilczak ostatecznie, swoją psią osobą, weźmie tyle, ile potrzebuje. Co może być dla nieodpowiednio przygotowanego właściciela bolesne

O toto! Ilość miejsca, którą poświęcamy psu. Święte słowa Kuba.

[jaskier]

A w sprawie tego pupilka domowego... chodzi mi o zwierzę na kształt świnki morskiej, małego pieska kanapowca lub goldena, który leży całymi dniami, a na spacerach gania rzucaną piłkę. Chodziło mi o futrzaka, którego się mizia, karmi i nic innego z nim nie robi. Z angielskiego Pet, co znaczy również głaskać, pieścić. Czy, gdyby ktoś powiedział, że szuka pupila domowego, doradziłybyście mu wilczaka? Serio?? Jakoś bardziej wydaje mi się, że wilczak pasuje do osoby, która powie: "Szukam wyzwań, hobby które pochłonie większość mojego czasu".

[Witek]

W takim ujęciu to rzeczywiście i Aszczu nie jest domowym pupilkiem Dla mnie wilczak to obecnie styl życia Jedni śledzą politykę PO-PiS-PSL itp a ja śledzę wilczakową politykę Jedni leżą na kanapie przed TV, ja śmigam na spacery, szkolenia (tych niestety już znacznie mniej- i z braku czasu i z braku funduszy ) i zawsze jak idę z Aszczu na smyczy czuję się dumna, że ją mam pomimo tego, że prawie nikt nie uznaje jej za wilka. A najbardziej czuję się dumna w takich sytuacjach jak ostatnio, gdy zaczepiła mnie pewna pani z wózkiem by wyrazić swoje ubolewanie, że jej pies nie chodzi tak grzecznie przy wózku, tylko rzuca się i miota, a to PRZECIEŻ labrador!

[wolfin]

Originally Posted by jaskier

A w sprawie tego pupilka domowego... chodzi mi o zwierzę na kształt świnki morskiej, małego pieska kanapowca lub goldena, który leży całymi dniami, a na spacerach gania rzucaną piłkę. Chodziło mi o futrzaka, którego się mizia, karmi i nic innego z nim nie robi. Z angielskiego Pet, co znaczy również głaskać, pieścić. Czy, gdyby ktoś powiedział, że szuka pupila domowego, doradziłybyście mu wilczaka? Serio?? Jakoś bardziej wydaje mi się, że wilczak pasuje do osoby, która powie: "Szukam wyzwań, hobby które pochłonie większość mojego czasu".

to tak trzeba i bylo pisac na pociatku tej calej diskusii. bo na tekst jaki byl taka i odpowiedz

[Wonderfull Wolf ES]

Ja myślę Kuba podobnie, że wilczak pupilkiem nie jest. Już nie tylko w oparciu o definicje, tylko o mój egzemplarz - który pieszczochem nie jest
Przez te prawie 2 lata wspólnego życia, nie uważam też, że Wilczak to wilk (choć na początku przy poznawaniu rasy było to dla mnie istotne, że to rasa takiego właśnie pochodzenia). Uważam jak najbardziej, że Wilczak to PIES (nie umniejszając innym rasom), bo właśnie dzięki takiej krzyżówce ma więcej z psa.
I dokładnie wilczak potrzebuje czasu. Choć czasem myślę sobie, że to ja - nie Sukulles, go potrzebuję i ja sobie w wilczaku cenię PSA i też tego PSA nienawidzę. Umówmy się, więcej mam na co dzień frustracji niż przyjemności, a wynika to z tego, że się na psa z całym jego inwentarzem zdecydowałem - że myśli, że nie maszyna, że nie jestem godzien szacunku z samego faktu bycia człowiekiem, że wiem, że mój pies wie, że nie zawsze mam rację i mi to próbuje udowodnić na każdym kroku Mimo tego wszystkiego nie jest tak, że Sukulles jest moją udręką - wręcz odwrotnie! Wpływa to na to, że coraz bardziej czuję, że mam PSA - autonomiczną jednostkę, która myśli i decyduje się mi zaufać. To w moim przypadku jest najniesamowitsze w posiadaniu wilczaka - że tworzy się z nim więź opartą na relacji. Z tego też powodu, nie polecam posiadania wilczaka wszem i wobec Bo to jest PIES, który staje się członkiem "stada" i jeśli my nie ustalimy zasad, to zrobi to za nas i to relacja do końca życia, więc nie ma mowy o spoczęciu na laurach. No chyba, że na starość, jak Sukulles będzie przygłucha, przyślepa i przy...głupia

[Gaga]

Originally Posted by wolfin

to tak trzeba i bylo pisac na pociatku tej calej diskusii. bo na tekst jaki byl taka i odpowiedz

Może kwestia bariery językowej i użycia pewnych słów w innym-potocznym znaczeniu. Dla mnie przekaz jest jasny, co więcej-fajnie się czyta takie spostrzeżenia u stosunkowo "młodych" stażem wilczakowców:

A tak na serio, to trochę prawdy w tym jest. Wilczak to spore wyzwanie. To nie jest pies, który zamieszka z Tobą, będzie Twoim przyjacielem, the end. Sporo pracy trzeba włożyć w ułożenie psa. I jeżeli zaniedba się problemy, jeżeli się ich nie widzi, można sobie zrobić duże kuku. Zwłaszcza przy samcu. (Tyle wiedzy, przynajmniej udało mi się zebrać na temat rasy w przeciągu ostatniego roku )

+to, co napisał Paweł i to chyba jest clou tematu. A fajnie sie to czyta bo to oznacza, że ludzie nie tylko patrzą, ale tez widzą, wyciągają wnioski i rozwijają nowe umiejętności, właśnie dzięki tym konkretnym psom.
Całe lata posiadania psów i dopiero przy wilczaku nauczyłam się lasu, śladów, zapachów, dźwięków.To wilczak uczy rzetelnego szacunku do partnera, jakim niewątpliwie jest, ale na którego trzeba sobie załużyć

[Mistrali]

Originally Posted by jaskier

goldena, który leży całymi dniami, a na spacerach gania rzucaną piłkę. Chodziło mi o futrzaka, którego się mizia, karmi i nic innego z nim nie robi.

Typowy przykład stereotypowego myślenia. Znam parę goldenów, których właściciele uważali, że ten pies stanowi wyzwanie, i uczestniczyli z nimi w masie ćwiczeń, szkoleń itp. Wcale nie było tak łatwo. Znam też masę goldenów, których właściciele uważali, że to pies taki Jakiego opisujesz. Te goldeny są teraz niewychowanymi, wiecznie szczeniakowatymi psami, które były tylko miziane i karmione. Bo niby po co został stworzony golden ? Ja dotąd myślałam, że to świetny pies myśliwski.
Ale rozumiem ogólny wydźwięk, bo sama mam dwie ''kłopotliwe'' rasy : husky i wilczak = mieszanka wybuchowa

[dorotka_z]

To ja może się przyłączę i napiszę jak to u nas wygląda.

Na pewno Baszti można nazwać domowym pupilem. Nie robi armagedonu, śpi na łóżku i jest pieszczochem.

Z drugiej strony to jest pies w którego (w moim mniemaniu) wkładamy dużo pracy.
Chodziła do przedszkola, teraz na zajęcia indywidualne z posłuszeństwa, zaliczamy sporo masowych imprez, przejazdy metrem, autobusami, ogólnie staramy sie zapewniać jej dużo atrakcji. Jakie sa efekty? Cóż, może nie mi oceniać, ale w zasadzie nie ma z nią większych problemów. Z drugiej strony jest coś co mi przeszkadza, mianowicie brak zaufanie do obcych. Pytanie czy gdyby była innym psem też to tak by wyglądało?
Jak się ludzie pytają o rasę i jej wychowanie to często nie wiem co powiedzieć. W moim odczuciu nie mamy problemów w codziennym życiu. Pies jest odwoływalny (lepiej lub gorzej), nie jest agresywna ani jakoś szczególnie "złośliwa" . Z drugiej strony chciałabym wciąż więcej. Chciałabym np spróbować podejsć do egzaminów na PT lub Obedience, lecz nie wiem czy to się uda (no i jak ewentualny występ by wyglądał). Generalnie zna komendy i je wykonuje, ale nie powiem, żebym miała 100 % pewności, że wtedy kiedy ją poproszę coś zrobi (bo może akurat chcieć coś wąchać, albo speszyć się, bo sędzia patrzy). Baszti jest jeszcze młodym psem, może z wiekiem jej się jeszcze dużo odmienić (oby na lepsze ). Sama nie wiem czy zdecydujemy się na drugiego wilczaka. Nie przerażają mnie one (przynajmniej na razie ), ale z drugiej strony, jeżeli z innym psem poświęcając dajmy na to połowę mniej prac można osiągnać lepsze efakty to jest to coś co należałoby rozważyc. Choć oczywiście nie zamieniłabym Basztini na innego psa Po prostu widzę w niej często coś z "dzikiego zwierzątka"

[dorotka_z]

Originally Posted by Gaga

(...)nie raz spotkałam "wątpiacych" i uważam, że trzeba im dawać jak najwięcej otuchy, jednocześnie zagrzewając do walki o upragniony rezultat. (...)

To prawda, sama już byłam adresatką zagrzewania, za co w tym miejscu publicznie dziękuję